Vorige week schreef ik een bericht dat Nico en ik samen gingen deelnemen aan het superrelatieweekend van 365 dagen succesvol.
Verbaasd was ik over alle reacties die ik daarop ontving:
“Gaat het wel goed met jullie?” “Gaan jullie het wel redden?” “Jullie lijken altijd zo gelukkig”

En om die reden lijkt het mij wel goed om hier wat meer over te delen.
By the way geen zin om verder te lezen? Nico en ik waren en zijn nog steeds heel gelukkig met elkaar.

APK Onderhoudsbeurt maar dan voor onze relatie.

Dat is hoe ik het zie. Gek toch dat je vaak hoort dat mensen in relatietherapie gaan als het al te laat of bijna te laat is?

Heel veel dingen vinden we zo gewoon om onderhoud aan te plegen, maar gaat het om gevoelsdingen dan doen we dat niet zo snel.

Laatst hoorde ik een mooie uitspraak van iemand die zei:
“Ik zie het als onderhoud aan het dak nu het nog zomer is.”
Precies hoe ik het voel.
Juist als het ook goed is, is het goed om te kijken naar pijntjes, barstjes, scheurtjes en kijken wat reparatie nodig heeft.

En dus kocht ik de tickets en gingen we samen best wat zenuwachtig op weg naar Veenendaal voor een tweedaags event om te werken aan onze relatie.

Hoe het was? Het was spannend, kwetsbaar, intens, mooi, verbindend, confronterend en ook leerzaam.
We leerden enorm veel.

We leerden hoe iedereen een verschillende liefdestaal spreekt, hoe makkelijk je verstrikt raakt in een discussie en waardoor dat komt, de verschillende vormen van intimiteit, leerden van anderen en deelden zelf met anderen. Echt teveel om te delen, maar zo inspirerend.

Mijn eigen eye opener?

In mijn relatie met Nico voelde ik mij heel vaak zo niet gezien. Ik deed mijn best en nog harder mijn best, maar had het gevoel dat niets hielp.

Nico daarentegen begreep totaal niet waarom ik mij zo voelde en raakte daar geïrriteerd over en trok zich verder terug. Waarop ik nog harder begon te trekken en hij zich nog harder terugtrekken. Niet echt handig dus.

Ik leerde dit weekend het woord OWNERSHIP en het raakte mij diep. Als ik iets wil veranderen, ben ik daar zelf verantwoordelijk voor. Het is mijn pijn. Het zegt niets over Nico. Het is mijn stuk en dus ook mijn verantwoordelijkheid. Het zegt iets over een stuk pijn uit mijn eigen verleden, het is aan mij om dit te onderzoeken. Het is niet zijn stuk, het is mijn stuk.

Ik werd geraakt, er viel iets op de plek, wat nog niet eerder zo gevallen was.

Ik kan en mag dit stuk van hem loskoppelen. Het is aan mij. Het zegt niets over zijn liefde voor mij. Ik kan en mag hier zelf mee aan de slag.

BAM! Die kwam binnen. Er vielen een paar tranen en bij toeval kreeg ik de microfoon in mijn handen en deed ik wat ik doodeng vond. Ik stond op en in het bijzijn van 1000 mensen zei ik sorry tegen Nico voor alle keren dat ik hem dingen verweet die alleen maar met mijn eigen stuk te maken hebben.
Er viel een last weg. Het was eng, doodeng, voelde mij mega kwetsbaar, maar wat een opluchting. Ik voelde mijn hart openen, ik kan het niet anders omschrijven.

De scheur in het dak ging dicht, we kunnen een storm samen aan.

Ik deel dit omdat ik denk dat het voor iedereen leerzaam en zo mooi is om te blijven werken aan jezelf en aan je relatie.

Ik ben zo dankbaar en blij dat we onszelf dit gegund hebben en ik weet dat dit niet onze laatste APK onderhoudsbeurt is geweest.

Wij hebben het gewoon af en toe nodig.

Liefs Marlies

ps. Nico ik houd enorm veel van jou